Bij jaarwisseling werd vanuit Khuddam-ul-Ahmadiyya een bezoek gebracht aan bejaardentehuis. Deze bezoek werd georganiseerd op instructies van Sadar Khuddam ul Ahmaddiyya en uitgevoerd door lokale nazmeen. Hierna genoemde majalis hebben deelgenomen aan deze project (AMS-ZO, Leeuwarden, Almere B&C, Arnhem, Schiedam, Maastricht en Rotterdam). Er zijn total 23 khuddams op bezoek geweest bij verschillende instellingen. Tijdens het bezoek werden bloemen, fruit en chocolades uitgedeeld aan de bewoners. Er zijn aantal foto-impressies toegevoegd als bijlage voor Ishaat afdeling.

In groepsverband plasmadonor worden

Abedullah: “Ik ben blij dat ik me over mijn angst heen heb gezet”

Abedullah Saeed (24) is onlangs plasmadonor geworden. “Ik wil graag iets positiefs doen voor de samenleving”, zegt hij daarover. “Ik heb er mijn naaldangst voor moeten overwinnen, maar het is een mooi idee dat ik iemand kan helpen met mijn plasma.”

Abedullah is lid van de jongerenvereniging binnen de Ahmadiyya-moslimgemeenschap. Deze jongerenvereniging zocht in 2021 contact met Sanquin met de vraag of het ook mogelijk was om in groepsverband te komen doneren. “Toevallig wilde ik mezelf al individueel aanmelden als donor”, zegt Abedullah. “Vanuit mijn geloof hoor ik mijn medemensen te helpen. Bovendien werd ik getriggerd door alle nieuwsberichten over oorlog in de wereld, daar wilde ik iets positiefs tegenover zetten. Toen ik hoorde van het plan om als groep te gaan doneren, heb ik me daarbij aangesloten. Het is veel motiverender om samen te gaan.”

Interessant gesprekje

In augustus 2021 kwam Abedullah samen met bijna 100 jongeren van zijn vereniging naar de Baitul Afiyat Moskee in Almere. Daar werden zij voor het eerst gekeurd als plasmadonor, in de Sanquin Bloedbank op wielen die speciaal voor hen daarheen was gereden. Abedullah: “Ik had een interessant gesprekje met de keuringsarts. Ik heb albinisme (een erfelijke aandoening waarbij je onvoldoende pigment aanmaakt voor je ogen, huid en haar – red.) en vroeg me af of mijn plasma eigenlijk wel bruikbaar was daardoor. Dat was gelukkig geen enkele belemmering. Er werd ook een beetje bloed afgenomen voor wat tests om te onderzoeken of ik geschikt was als donor.”

Geschikte ader

Abedullah bleek inderdaad prima geschikt te zijn als donor; eind oktober kwam hij naar de bloedbank in Amsterdam voor zijn eerste echte donatie. “Ik was een beetje zenuwachtig, omdat ik angst voor naalden heb. Bij die eerste keuring had de donorassistent moeite gehad om een geschikte ader in mijn arm te vinden om aan te prikken. Maar de tweede keer ging het gelukkig helemaal goed. Ik ben blij dat ik me over mijn angst heen heb gezet en dat ik niet ben flauwgevallen.”

Tintelend gevoel

Eigenlijk viel het allemaal reuze mee, constateert Abedullah. “De mensen zijn heel aardig, je krijgt wat te eten en te drinken, het is allemaal heel relaxed. En ze houden je goed in de gaten. Ik zat aan een plasmaferese-apparaat gekoppeld, waarbij het plasma wordt gescheiden van je rode bloedcellen, die weer terug je lichaam in gaan. Dat gaf een beetje vreemd, tintelend gevoel. Ik had het idee dat de machine iets te snel de bloedcellen terug mijn lichaam in bracht. Dus hebben de medewerkers hem wat lager gezet voor mij.”

Stok achter de deur

Hij weet nog niet precies hoe vaak hij denkt te komen doneren – “ik moet nog ontdekken wat een prettig ritme is voor mij” – maar terugkomen zal Abedullah zeker. “We willen steeds een groepje jongens verzamelen, die in een paar auto’s gezamenlijk naar de bloedbank rijden voor een donatie. Dat is gezellig en het helpt je bovendien om te blijven komen. Iedere keer samengaan is misschien niet altijd haalbaar. Maar het is een goede stok achter de deur. Ze hebben ons plasma hard nodig, heb ik begrepen, onder andere voor het maken van geneesmiddelen. Mooi toch dat je zo eenvoudig andere mensen kunt helpen?”